Het nieuwe jaar brengt veel verandering

Toen ik ruim 8 jaar geleden mijn praktijk voor natuurgeneeskunde startte, lag mijn focus op serieus genomen worden (vooral omdat ik zelf nog onzeker was over mijn eigen kunnen als beginnend therapeut).

Me aanmelden bij een beroepsvereniging en geaccepteerd worden als een therapeut die aan alle opleidingseisen voldoet en daardoor ook vergoed wordt door de zorgverzekeringen was voor mij een belangrijk doel.

Een doel dat ik in 2012 bereikte en waar ik heel trots op was. 7 jaar lang heb ik me aan alle regeltjes gehouden, alle bijscholingen gevolgd, zelfs opnieuw mijn medische basiskennis diploma gehaald in 2016 omdat de eisen weer werden aangepast.

Ik heb veel tijd, geld en energie gestoken om op hetzelfde niveau te komen als BIG geregistreerde zorgverleners. Vanuit de visie dat het belangrijk is om goede zorg te verlenen, vanuit een bewijsdrang dat de natuurgeneeskundige zorg niet onder doet voor de reguliere zorg, alleen een andere benadering heeft, maar niet minder waardevol is en daardoor ook gelijk gesteld dient te worden wat betreft vergoedingen.
Dat deze beroepsgroep serieus genomen dient te worden, omdat het een hele waardevolle aanvulling is op de reguliere zorg en dat wij heel goed onze beperkingen kennen (daar wordt ook erg druk op gehamerd tijdens al die bijscholingen) terwijl de reguliere zorg ook eens zou mogen kijken naar haar beperkingen.

De afgelopen jaren kreeg ik echter steeds meer het gevoel dat de zorgverzekeringen de regels bepalen en blijven veranderen. Dat ze de complementaire zorg nooit gelijk gaan stellen aan de reguliere zorg en dat de kwaliteit van mijn behandelingen niet verandert door aan de eisen te blijven voldoen.

De kwaliteit van mijn behandelingen groeit doordat ik groei. Doordat ik mij blijf ontwikkelen, zowel op persoonlijk vlak als op kennisvlak. Door cursussen te volgen en boeken te lezen die bij mij passen, die mij persoonlijk laten groeien en niet door de stof waarvan een zorgverzekering denkt dat ik beter word.

Dus heb ik een paar maanden geleden besloten om mijn lidmaatschap bij de beroepsvereniging op te zeggen en mijn eigen pad te blijven wandelen.
En dat heeft natuurlijk gevolgen. Vanaf 1 januari 2019 worden mijn consulten niet meer vergoed. Dat is vervelend voor mijn cliënten en vanwege mijn verantwoordelijkheidsgevoel voor mijn cliënten heb ik deze beslissing dan ook zo lang mogelijk uitgesteld.
Mijn vermoedens werden vorige week alleen bevestigd toen CZ aankondigde om een groot aantal complementaire therapieën niet meer te vergoeden in 2019. Voor mij werd de juistheid van mijn keuze bevestigd.

Voor mijn cliënten nu de afweging of ze volgend jaar wel of niet kiezen voor een aanvullende verzekering, want mijn eigen berekeningen de afgelopen jaren leidden telkens tot de beslissing om mij niet aanvullend te verzekeren en de consulten die ik van een collega therapeut ontvang zelf volledig te betalen. De premie weegt niet op tegen de te maken kosten en ik hou van de vrijheid om zelf te kiezen.

Ik ben inmiddels geen beginnend therapeut meer en mijn zelfvertrouwen hangt niet meer af van de diploma’s aan de muur of de erkenning van een beroepsvereniging, maar van de resultaten van mijn cliënten en mijn innerlijk weten dat ik hen de best mogelijke zorg geef voor dit moment.

Ik blijf me ontwikkelen op de gebieden waar mijn interesses liggen. En hoewel energetische therapieën volgens CZ misschien niet waardevol zijn, weet ik dat alles energie is en blijf ik mij verder scholen op het gebied van kwantumfysica, epigenetica en de kracht van onze emoties en gedachten.

Daar ligt mijn kracht!