Verslaafd aan stress

Ik was ooit verslaafd.
Verslaafd aan stress.

\’Bestaat dat?\’ vraag je je misschien af.
Ja, absoluut en het komt vaker voor dan je denkt.

Ik denk zelfs dat de meerderheid van de mensheid in een bepaalde mate verslaafd is aan stress. Het is zelfs een zeer geaccepteerde vorm van verslaving, want het draagt bij aan onze 24-uurs maatschappij.
Stress zorgt in de ogen van veel mensen voor productiviteit.
In mijn ogen zorgt het er alleen voor dat veel mensen als een kip zonder kop rond rennen.
Druk.. druk.. druk.. en aan het einde van de dag nog het gevoel dat ze niets bereikt hebben.

Stress zorgt ervoor dat je in je hoofd zit, want je bent continue (bewust of onbewust) op zoek naar een weg uit de stress. Teveel in je hoofd zitten zorgt echter juist voor stress. Een vicieuze cirkel dus, waar je moeilijk aan kunt ontsnappen (hier zal ik morgen wat dieper op in gaan).

Terug naar mijn verslaving. Die begon al toen ik klein was. Als kind hield ik al van druk. Wanneer ik een proefwerk had, zat ik de eerste 20 minuten uit het raam te staren (ik hou van dagdromen) en wanneer ik voelde dat de tijd begon te dringen, begon ik pas aan de vragen. Ik hield van de vlinders in mijn buik, die werden veroorzaakt door een stoot adrenaline, al was ik me daar niet van bewust als kind. Ik hield van het gevoel van \’de laatste 5 minuten\’, het gevoel dat ik super gefocust was op waar ik mee bezig was. Geen ruimte om na te denken, alleen de antwoorden zo snel mogelijk opschrijven.
Dit werd al snel een patroon. Een werkstuk maken? De avond van tevoren werkt prima. Heerlijk die rush. En ja, ik pak mijn koffer ook pas een uur voor vertrek in ?

Het zal niet als een verassing komen dat al die (zelfgecreëerde) stress nog veel meer stress in mijn leven creëerde. Je weet wel, de wet van de aantrekkingskracht enzo ?

Wil je weten hoe je uit dit patroon kunt ontsnappen?

Lees dan morgen mijn blog over hoe dit proces werkt en hoe je dit kunt doorbreken.